Noodkerkhof en nieuw kerkhof aan de Kasteellaan

Ongeveer waar later de Basisschool werd gebouwd, was in 1949 een noodkerkhof aangelegd. Schuin tegenover lag de boerderij van Verstappen. Hier werden 43 personen begraven. Als iemand gestorven was werd er jarenlang in de volksmond gezegd: "Den hebbe ze nor Verstappe gebrocht". De bewoners van het bejaardenhuis die in deze periode stierven kregen een noodgraf in de kloostertuin.

Aanvraag voor een noodkerkhof door het kerkbestuur aan Gedepudeerde Staten van Limburg. Was getekend: voorzitter pastoor Reiné en secretaris Eugène Hermans.

De kleine Pierre kreeg ook een noodgraf aan de Kasteellaan en kreeg als eerste een kindergraf op het nieuwe kerkhof.

Dagblad voor Noord Limburg 21-12-1951

Dagblad voor Noord-Limburg 04-02-1952

Dagblad voor Noord-Limburg 09-07-1952

December 1952. Noodgraf in de Kloostertuin.

Januari 1953. Noodgraf in de Kloostertuin.

Dagblad voor Noord-Limburg 17-01-1953

In Nederland bestaat een verplichte grafrust van 10 jaar. Het opgraven van een overledene kan dus pas na deze periode. In bijzondere gevallen kan hiervan worden afgeweken. Voor de op- en herbegraving in 1953 waren er meerdere vergunningen nodig. Bij de familieleden van de overledenen zullen er ongetwijfeld opnieuw emoties zijn losgekomen.

19-03-1953 Goedkeuring en instructies voor herbegraving van 43 personen.

Tekening van het nieuwe kerkhofplan

Dagblad voor Noord-Limburg 18-03-1953.

Nadat de nieuwe St. Vituskerk in 1958 klaar was werd er ook een kapel gebouwd op het nieuw aangelegde kerkhof, voorbij de boerderij aan het huidige adres Kasteellaan 19 van de fam. Verstappen. In 1960 werden de kapel en het kerkhof ingezegend door pastoor Reiné.

Bovenstaande 3 foto's zijn gemaakt door Theo Laarakker op 06-02-1977.

De Vitusparochie heeft geen lijst van de personen die hier en aan de Maas op het R.K. kerkhof begraven zijn. De koster Frans Coppers delfde de graven in die tijd en kende alle personen uit zijn hoofd aan de hand van de kruisen. Maar veel kruisen verdwenen in de loop der jaren. Pas in de jaren 1970 werd hier door het kerkbestuur begonnen met namen en gegevens van de graven te noteren.

Ongewijde aarde. Een naamloos kruisje en een speelgoedbeer zijn de enige stille getuigen van de plek.

Men heeft in Well op het R.K. Kerkhof aan de Kasteellaan ook een stuk grond dat ongewijd is en waarin ongedoopte baby's werden begraven. Dat gebeurde zelfs nog in de jaren 1950 -'60. Bij de dood van een ongedoopt kind veroorzaakte dat extra verdriet door de harteloosheid van de Kerk in die jaren. De buurman of de vader moest zelf een kuil maken en het kindje gaan begraven. Hier was een aparte ingang. Er zijn hier verhalen verteld dat hij met een schop en klein zelfgemaakt kistje achter op de fiets naar het kerkhof ging. Over het gedeelte van ongewijde aarde op het oude kerkhof aan de Maas is niets bekend, maar de kindjes werden op het huidige kerkhof achteraan in de hoek bij de heg begraven. Vergeten werd het kindje nooit, zeker niet door de ouders en familie. In veel plaatsen werd de laatste jaren een monument voor de doodgeboren 'weggestopte' kinderen gerealiseerd.

Crematie.

De Rooms-Katholieke Kerk verbood crematie bij pauselijk decreet in 1886, en scherpte dit aan door bij een pauselijke decreet in 1892 de straf van excommunicatie aan deze zonde te verbinden. Lijkverbranding werd in strijd geoordeeld met de wederopstanding van de doden na het Laatste Oordeel. In 1963, tijdens het Tweede Vaticaans Concilie, werd dit ingetrokken. Sindsdien verbood de Kerk crematie niet meer maar ze had een voorkeur voor de gewoonte om de lichamen van de overledenen te begraven. De uitvaartliturgie moet wel plaatsvinden vóór de crematie. In 1968 werd in de Wet op de lijkbezorging crematie gelijkgesteld aan begrafenis.

Het crematorium in Heeze werd in 1976 geopend. Het was het eerste crematorium in Noord-Brabant. Vanaf medio jaren 1980 werden ook in Well niet meer alle parochianen begraven, maar liet men de eerste overledenen in Heeze cremeren. Op het kerkhof werden urnenmonumenten geplaatst. Later kwamen er ook dichterbij in Blerick en Venray crematoria waar vanuit Well veel gebruik van wordt gemaakt.

Het achterliggende terrein voor uitbreiding van het kerkhof is nooit gebruikt en ligt braak.

06-04-2016. Klinkers van voormalig Jeugdhuis 'De Kubus' vinden laatste rustplaats....op het kerkhof.

Nadat de Kubus in oktober 2011 was gesloopt haalde een groep vrijwilligers de klinkers van de bijbehorende parkeerplaats op om hergebruikt te worden.
Al die jaren lagen ze te wachten om weer door de knuisten van noeste werkers op hun nieuwe bestemming verenigd te worden met de Wellse aarde om eindelijk tot rust te komen.

Dankzij deze vrijwilligers, die de handen uit de mouwen staken en de paden rondom de kapel op het kerkhof egaliseerden, glad streken, beklinkerden en aantrilden hebben de Kubus klinkers een tweede leven gekregen. Nu is de rust wedergekeerd op de plaats waar rust het meest passend is. Complimenten voor deze groep vrijwilligers, het kerkhof is er echt op vooruit gegaan.

Ook is er een groengroep van vrijwilligers actief die alles keurig schoffelt en snoeit. Zo zie je maar weer, vele handen maken licht werk.