De tweede 11 jaren van de Maasjoerts

Carnavalszondag:

1971 21 februari

1972 13 februari

1973 04 maart

1974 24 februari

1975 09 februari

1976 29 februari

1977 20 februari

1978 05 februari

1979 25 februari

1980 17 februari

1981 01 maart

1971 Prins Wim d'n Twedde

Wim Eikmans uit 't Elsteren was 20 jaar en lid van E.W.C.'46. Toen hij een keer van de training afkwam stond zijn buurman oom Nöl hem op te wachten en werd Wim in de bloemenkas door Jan Janssen gevraagd of hij de 12e prins van de Maasjoerts wilde worden. Binnen tien minuten had Wim "Jao dat duuj ik" gezegd en dat realiseerde hij zich pas achteraf. Niemand wist er van en uitgerekend op de dag van het Prinsenbal moest er ook nog 's middags een competitiewedstrijd gespeeld worden. Na afloop in café Vink bleef Wim zo lang mogelijk zitten om maar geen argwaan te wekken. Hals over kop moest hij daarna naar Pierre Krebbers Sr. om zich te verkleden met een oude broek, wanten aan en een paar maskers op en toen rap naar de zaal om uit te komen als Prins. De reactie van zijn zus Christien vond Wim geweldig. Een van de hoogtepunten vond Prins Wim het Aldewieverbal, waar iedereen onherkenbaar verkleed naar toe kwam. Ook genoot hij van zijn receptie die destijds nog van 11.00 -13.00uur gehouden werd bij zaal Vink op Carnavalszondag. Daarna was het hals over kop naar huis waar om 14.00 uur de Prinsenwagen door buurt 't Elsteren werd aangeboden. Een week eerder waren de dames uit 't Elsteren met de Prins meegegaan op zieken- en kraambezoek naar Venray waar de jongste Joerts Willy Rijs uit het Elsteren geboren was. Na zijn prins zijn werd Wim in 1974 en '75 een spraakmakende vorst van de Maasjoerts. 

Winnende schlager 1971: "Wor zien ze toch gebleve?" van Herman Stevens.

Jan Koppes uit Grotestraat was Jeugdprins Jan d'n Urste.

Een feest om nooit te vergeten was voor Prins Wim d'n Twedde het Carnaval viere op maandag samen met zijn opa Handrie Eickmans die prins in het bejaardenhuis Eldershome was.

1972 Prins Ben d'n Urste

Op 6 januari  werd Ben Lenssen van de Lammerskamp bij de Blitta door Pierre Krebbers gebeld of hij prins wilde worden. Daags erna was Ben jarig en ging hij samen met zijn vriendin uit eten. Hij wou eigenlijk nee te zeggen tegen het Maasjoertsenbestuur, maar bedacht zich en zei op 8 januari toch JA. Samen met zijn medespelers van EWC'46 heeft Ben nog zitten raden wie er prins zou worden. Voordat hij uit kwam in de zaal vroeg de vermomde Ben voorzichtig om een zakdoek, want hij kreeg spontaan een bloedneus. Maar zodra hij tevoorschijn kwam waren de zenuwen en de bloedneus verdwenen. Zijn vader Jacob was na het uitkomen kwaad op zijn zoon omdat hij thuis niets gezegd had! De receptie, de uitwisseling met de Kuluut en hun Prins Joost Fransman en de eerste grote Wellse zitting waren dingen die Ben nooit heeft vergeten. Zijn Blitta baas Jan Franssen gaf Prins Ben een week vrij. Ben deed zo gek in de zaal, dat hij onder de polonaise van de schouders bij vorst Wiel Rutten afviel. Samen met een stel leden van de Raad van Elf werd hij op donderdag in de Carnavalsweek nog eens flink dronken...

Hans Eickmans uit de Hoenderstraat was Jeugdprins.

De winnende schlager van Wim Laarakker heette "Och mien lieve Maasjoertsin".

Boven v.l.n.r. Wiel Rutten - Harry Verrijdt - Man Eickmans - Sraar Sijberts - Leo Gramser - Vorst Wim Eikmans - Wim Sijberts - Theo Wijnen - Math Linders en Albert Thijssen.

Onder: Elly Smits - Annette Derks - Marleen Stevens - Pauline Stevens - Riet Smits - Prins Ben d'n Urste - Herma Cornelissen - Anny Roosen - Francien Koppes en Jacqueline de Riet.

1973 Prins Wim d'n Derde

Hij had heel wat overredingskracht van zijn moeder Dien nodig, maar uiteindelijk zei Wim Baltissen uit de Bosserheide toch ja op de vraag of hij in 1973 de Prins van de Maasjoerts wilde zijn. Daags er na voelde hij zich niet lekker, op zijn werk in Duitsland. Zijn koempels vroegen wat er toch met hem aan de hand was en Wim besloot om Pierre Krebbers af te bellen. Maar zover is het niet gekomen en achteraf heeft Wim er nooit spijt van gehad. Zijn vriendin was Anny Janssen van de Elsterendijk, het stel is later getrouwd. Wim voetbalde in Bergen bij het café voetbal en de dag dat hij uit moest komen was een heel gedoe. Enkele potjes bier kwamen er aan te pas om de zenuwen te bedaren. Met de optocht en het thuis afhalen zat Gert Lucassen (Miets) boven op de Prinsenwagen. In de Bosserheide bij Noud Hebben bleef Miets achter een electrische kabel hangen, wat gelukkig goed afliep. Bij het Carnavalstreffen kreeg de prins twee volle dienbladen bier over zich heen en het was al zo erg koud dat jaar.... Wim bleef nog jaren lang als trouw lid bij de Raad van Elf.

Jeugdprins in 1973 was Hans Koppes uit 't Knikkerdorp.

De winnende schlager : "Den kwiete kiel" van Wim Laarakker.

Jeu van Asten amuseert het publiek in de optocht van 1973.

1974 Prins Ger d'n Urste

Het was in de tijd van de oliecrisis dat Vorst Wim Eikmans bij zijn vriendin Elly Smits stiekem aan haar broer Ger Smits vroeg of hij er iets voor voelde om prins te worden. Alles moest uiteraard strikt geheim blijven, dat viel niet mee want de zussen Riet en Elly en beide partners waren bij de Carnavalsvereniging. De prins kwam laat uit dat jaar, want hij moest nog een wedstrijd volleyen. Sjef Zeegers bracht Ger naar Pierre Krebbers in Well waar hij zich snel kon omkleden als oliesjeik. Op een grote zetel werd de sjeik de zaal ingedragen. Ger kreeg het erg warm met al die kleding aan en het masker op, er leek geen einde aan de rondjes door de zaal op de muziek van de Dorfdudler te komen. Na afloop toog de vereniging nog naar Wellerlooi waar ook Prinsenbal was en 's nachts werden er tot in de late uurtjes eieren gebakken bij Harry Verrijdt. Jeu van Asten bracht iedereen in zijn busje naar huis. Het was een drukke periode voor de jonge prins en zijn advies was dan ook voor zijn opvolger dat deze behoorlijk stress bestendig moest zijn.

Jeugdprins in 1974 was Pieter Klabbers uit de Grotestraat.

De winnende schlager: "D'n ôlliecrisis" van Wiel Daniels.

Lachend publiek bij de optocht in 1974.

1975 Prins Wim d'n Vierde

Jan Janssen en Wiel Rutten gingen langs de deur om Maasjoertslucifers te verkopen. Het was al avond toen ze met voorbedachten rade bij familie de Riet in de Bosserheide aanbelden. Al pratende kwam het tweetal er achter dat Wim de Riet wel lid van de Raad van Elf wilde worden. Maar volgens Jan en Wiel kon dat alleen maar als je eerst prins was geweest...Soms heb je een leugentje nodig voor bestwil. Zijn vrouw Lies had al lang in de gaten dat Wim wel ja zou zeggen. Op de dag van het Prinsenbal zat Wim nog met Mariet Lenssen-Laarakker op de wip achter in de hei. De kinderen wisten van niets maar vroegen wel aan hun moeder "waar die zwarte broek voor was en die domme zwarte schoenen!" Wim lag op een brancard in de garage bij Klabbers te wachten totdat hij de zaal in werd gedragen en hij had al wat moed in gedronken met enkele borreltjes. De Sleuteluitreiking vond Wim een belevenis en vooral de eerst echte Wellse Boerebrulleft in dat jaar 1975. De carnavalsweek werd voor de vereniging verlengd met de bruiloft van Vorst Wim Eikmans met de Garde commandante Elly Smits. Zij trouwden zaterdag na Carnaval op 15-02-1975. Bij zijn aftreden op de zitting was de prins erg geëmotioneerd  en kon Wim geen woord zeggen om afscheid te nemen en de mensen te bedanken. Nog verschillende jaren is hij bij de Raad van Elf gebleven om iets terug te doen voor de schitterende tijd als Prins Wim d'n Vierde.

Ton en Thea Peeters-Rutten waren dit jaar het eerste Boerenbruidspaar.

Jan Huibers uit de Papenbeek was Jeugdprins

De winnende schlager was gemaakt door Marie Laarakker-Reijnders : "Geej mot nie ze drieve..."

Het afhalen van de Prins in de Bosserheide op Carnavalsmaandag.

1976 Prins Pierre d'n Twedde

Timmerman Pierre Klabbers moest een klusje gaan doen bij Annabel Gretener - Rutten, waar Jan Janssen en haar vader Wiel Rutten al aan de koffie zaten, weer op zoek naar de nieuwe prins. Een klusje waar over nagedacht was... Plat liggend in een auto werd Pierre naar de zaal gebracht toen hij uit moest komen. Buurman Ed van den Berg, in de Elbert Franssenstraat, dacht in eerste instantie dat zijn andere buurman Pierre (Koppes) de nieuwe prins was. Prins Pierre d'n Twedde wilde graag zijn zieke Maasjoertsonderdanen gaan opzoeken in het ziekenhuis, dit was nog nooit gebeurd. Maar dat werd te duur voor de vereniging. Toch heeft deze prins iedereen bezocht en wel op eigen kosten. Prins Pierre vond dit later een van zijn mooiste belevenissen. De prins kon goed opschieten met de Garde en het echtpaar Klabbers kreeg van Margareth van Soest en Hanny Koppes 's morgens om 7 uur ontbijt op bed. De verbouwing van Eldershome was net voltooid en de prins kreeg de eerste sleutel van het bejaardenhuis toen de bejaardenzitting in de nieuwe recratiezaal werd gehouden op maandagmiddag. Pierre genoot van alle aktiviteiten zoals het Aldewieverbal, schoolbezoek, receptie, optocht, Boerebrulleft enz. enz. en adviseerde: Als je gevraagd wordt om prins te worden dan moet je dat zeker doen!

Twan Krebbers was Jeugdprins Twan d'n Urste in 1976.

De winnenden schlager was gemaakt door Huub Schönberger / Gijs Smeets en had de titel: " 't Gat van Well".

De Jeugd bij Prins Twan d'n Urste

1977 Prins Nöl d'n Urste

Nöl Eickmans uit het Elsteren was al in 1971 gevraagd om prins te worden. Maar hij voelde zich nog te jong en vond dat de vereniging maar over enkele jaren terug moest komen als hij 50 was geweest. Toen die jaren voorbij waren zei Nöl dan ook volmondig ja tegen zijn zwager Wiel Rutten.Twee dagen voor het Prinsenbal vertelde Nöl het grote nieuws pas aan zijn vrouw Els. Dochter Henriëtte belde nog naar huis op vanaf het Prinsenbal in Walaria of pap en mam ook naar de zaal kwamen. Onherkenbaar verkleed als een jager liep Nöl enkele rondjes over de dansvloer. Nöl en zijn gezin genoten van de hele Carnavalsperiode en alles was veel te snel voorbij volgens de prins. De Vogeltjesdans was erg in dat jaar en werd vaak door de prins gedanst met speciale bewegingen van zijn handen... Helaas waren er dat jaar slechts vier meisjes bij de Prinsengarde. Dochter Corry werd spontaan toegevoegd, " maar ze kon de benen niet zo hoog dan de rest ", aldus haar vader. Nöl bleef na zijn aftreden in het bestuur. Hij ging jarenlang zelf op jacht naar nieuwe prinsen en heeft er nooit naast geschoten.

Huub Hebben was Jeugdprins, Joke Krebbers en Toon Linders vormden het Boerebruudspaar.

Mariet Lenssen-Laarakker schreef de winnende schlager: Wèllse Joertse (D'r was 's enne Joertsenhier)

Nöl Eickmans was onherkenbaar verkleed als jager voordat hij uitkwam.

1978 Prins Thijs d'n Urste

Voordat Thijs Engelen uit 't Knikkerdorp uitkwam heeft hij nog ruim een half uur in de kou zitten wachten totdat hij gehaald werd. Niemand, zelfs thuis niet, had hij verteld wat hem dat jaar met Carnaval stond te wachten.Toen Thijs prins was zat CV de Maasjoerts net in een overgangsfase. Thijs was de eerste prins van de nieuwe vorst Vic, die Wiel Rutten had opgevolgd. Jan Janssen, die 2x11 jaar voorzitter was geweest werd opgevolgd door bestuuurslid Nöl Eickmans. Er kwam een nieuwe verjongde Prinsengarde die bestond uit Commandante Margareth van Soest - Martha Marie Klabbers - Gerda Wenji Lomi - Petra Haumann - Anita Klabbers - Anette Klabbers - Renate Cornelissen - Dorien Rutten - Dorie Kessels - Annemie Vissers en Miriam Daemen. De Prinsenreceptie werd dat jaar voor het eerst op zaterdagavond gehouden en niet meer vlak voor de optocht op zondag. Onder het voorzitterschap van Nöl Eickmans met nieuwe bestuursleden en door organisator Vorst Vic Timmermans kende de vereniging 'n periode van bloei. Op de zitting, die uitgroeide naar twee avonden, traden alleen nog maar artiesten van eigen bodem op. Thijs kreeg helaas geen foto's van het ziekenbezoek, fotograaf Nöl had een marsepeinen fotorolletje aangezien voor een echt en dat meegenomen naar het ziekenhuis...Op de receptie kwam een grote verrassing voor de prins. Niet alleen "de Kuluut" maar ook de volledige vereniging "de Vlaskop" uit Melderslo kwam opdagen. De vorst Hay Heldens was net als Thijs rij-instructeur bij de Bayardruiters. Na zijn afteden werd Thijs penningmeester en vice voorzitter bij CV de Maasjoerts en bleef dat tot 1985. Hij bewaart nog steeds mooie herinneringen aan de periode 1978-1985.

Wilbert d'n Urste was Jeudprins (Wilbert Vane). Marian en Piet Roosen waren het Boerebruudspaar.

De winnende schlager was weer van Mariet Lenssen-Laarakker: "Kôm Joertsenhaan en Joertsehen".

De prijsuitreiking op zondagavond. Prins Thijs d'n Urste wordt geflankeerd door Drika en Sjang Weijs.

1979 Prins Twan d'n Urste

Het was na een gemeenteraadsvergadering in Bergen dat Twan gevraagd werd om prins te worden. Dit was de laatste taak van Jan Janssen, die stopte als voorzitter na dit seizoen.Twan moest er wel even over nadenken, maar heeft uiteindelijk ja gezegd en heeft er zoals zijn voorgangers, geen moment spijt van gehad. Nadat hij en zijn vrouw Jeanne koffie met vlaai en een borrel op had in huize Timmermans werd Twan als eerste aankomende prins onder een grote Joerts naar de zaal gebracht. Zoon Alexander was in eerste instantie boos, want Twan had hem "vergeten" te zeggen dat hij prins zou worden. De voorbereidingen voor Carnaval en de prinsenwagen in de Vitusstraat buurt liepen als gesmeerd, de groep "Santa Vita" werd opgericht en zou 11 jaar lang meetrekken in de optocht met de mooiste creaties. In Eldershome vroeg zuster Servela aan vorst Vic of ze de prins ook mocht kussen, dat was een domme vraag, wie kust niet graag een prins en dan ook nog een met een baard, aldus Twan. Helaas verongelukte in dat jaar zijn voorganger ex prins Pierre van den Hoef. Dat was een schok voor het hele Maasjoertsenrijk. In januari 1980 vierden Greet en Wim Sijberts hun zilveren huwelijk, daardoor bleef Twan langer prins en ging als zodanig naar het feest. Vanaf 1980 werd Twan penningmeester van de ald prinsen en eind 1981 werd officieel de Ald Prinse Compagnie opgericht.

Frank Coppers was Jeugdprins. Toos en Harrie Smals waren het Boerebruudspaar.

De winnende schlager: "Ik kôm nie mer bovve water" van Wim Laarakker.

Twan Huijs wordt voorzichtig door de raad van Elf en bestuur naar de zaal gebracht.

1980 Prins Hay d'n Urste

"Geej kunt ok wel is wat vur Well doen!" Dat zei echtgenote Doeër tegen Hay Deckers toen hij eigenlijk nee wilde zeggen op de vraag van Nöl Eickmans om prins te worden. En dus werd het een ja, dankzij een duwtje in de rug. Bij het uitkomen riep Raad van Elf lid Lei Baltissen spontaan "Kuluut" en Hay die nog onder de grote joerts zat schrok. Zou het dan toch nog uitgelekt zijn? Maar nee, het was gelukkig flauwekul. Direct werd er naar huize Deckers in Wellerlooi gebeld om het nieuws te vertellen. "Hedde geej dôr wel gèld vur?" vroegen zijn ouders als eerste. Maar in Well kan iedereen prins worden en hij hoeft echt niet de hele tijd rondjes te geven. Er wordt gelapt en de prins doet mee. Hay was de eerste prins met twee adjudanten: Thijs Engelen en Huub Frenken. Guus Steegh uit Wellerlooi zei: "Hay zaot drek ôp roeëze". (Bij de polonaise had Piet Roosen de prins op de schouders) Het Leuken bouwde voor het eerst een prinsenwagen. De receptie was druk met o.a. een serenade van de Wellerlooise Fanfare. Hay vond dat hij een prachtige Prinsengarde had. In het begin kende hij maar twee meisjes met naam, maar later... Ze huilden allemaal bij zijn aftreden. Het was een hechte groep. Dochter Christien trouwde in zijn prinsenjaar en pastoor zei dat hij nog nooit een dochter van de prins had getrouwd. Vanwege de Brugfeesten in oktober 1980 mocht Hay wat langer prins blijven, wat hij helemaal niet erg vond. Ook werd er door het nieuwe bestuur een grote loterij georganiseerd en zodoende kregen de werkende leden in het najaar van 1980 een nieuw uniform en de prins met de adjudanten een nieuwe mantel. Het was een prachtige tijd waar Hay nooit meer over uitgepraat raakte.

Jeugdprins was John Peters. Boerebruudspaar was Annie en Math Peeters.

Winnende schlager: 't Greendgat van Mariet Lenssen-Laarakker en Wim Laarakker.  

Hay Deckers wordt bij zijn aftreden lid van de Ald Prinse Compagnie. 

1981 Prins Nico d'n Urste

Carnaval is Nico Sijberts met de paplepel ingegeven. Eind 1980 werd Nico door een zekere mijheer Janssen, alias Nöl Eickmans, gevraagd om prins te worden en in zijn enthousiasme zei de 24 jarige natuurlijk ja. Het was wel een hele kunst om alles geheim te houden, gezien vader Wim zelf in de vereniging zat. Wim sliep er zelfs een hele nacht niet van. Voor het uitkomen werd Nico in Wanssum opgehaald en naar het huis van de vorst gebracht. Daar stond koffie klaar en een vlaai met "Prins Nico", opgespoten in slagroom. Daags na het prinsenbal was Nico erg opgelucht dat dit gedeelte alvast voorbij was. Hij denkt nog vaak met plezier terug aan de reacties van de familie toen ze hoorden dat hij de nieuwe prins was. De sleuteluitreiking op het gemeentehuis werd afgelast omdat wethouder Breek ernstig ziek was. Maar Nico heeft wel twee recepties gehad. Hij was de 2x11 jaar Jubileumprins en de vereniging had dat jaar zodoende nog een receptie in het najaar. De prins genoot van alles wat er in zijn prinsenjaar gebeurde. Zoals de goede Prinsengarde, adjudanten Raad van Elf, de Vorst en alle bestuursleden die samen een hechte groep vormden. De muziek van Die Dorfdudler, de versiering thuis en de prinsenwagen. Van een bewoonster in Eldershome kreeg Nico op maandag een gulden omdat ze vond dat Carnaval vieren voor de prins toch wel duur zou zijn.... 

Rob Schonenberg was Jeugdprins. Boerebruudspaar: Nellie en Gerrit Klabbers.

Winnende schlager: "De neeje brug" van Hay Deckers.

Bovenste rij v.l.n.r. John Eickmans - Jeu van Asten - Piet Roosen - Piet Lamers - Ger Theeuwen adjudant - Prins Nico d'n Urste - Jan Janssen - Wim Baltissen - Huub Frenken adjudant - Sraar Sijberts - Math Linders - Anette Klabbers - Vorst Vic Timmermans - Nöl Eickmans - Hay Deckers - Wim van der Coelen - Greet en Wim Sijberts.

Midden: Anita Klabbers - Angelique van Soest - Martha Marie Klabbers - Gerda Wenji Lomi - Renate Cornelissen - Margreth van Soest - Dorien Kessels - Lei Baltissen.

Vooraan: Erna Mercus - Jan Kessels - Herman Klabbers - Huub Coppers - Herman Lenssen - Wiel Daniels - Frans Broekmans - Fien Weijs verdellen - Herman Groenen - José Mercus - Tonny Kopczinski - Wim Weijs.