Gedichten van Leny Daniëls-Vink

Leny Daniels-Vink  geboren in 't Wolsven, schrijft op 10-02-2014 vanuit haar huidige woonplaats Gennep aan de webmaster:

WEENTERS VAN VROEGER 
De bloeme op de ruute
En de poomp smèèns bevrore,
Dat is wat ik nog wieet,
Van de weenters  uut mien kiederjaore
 
En hi.el dik pak snej
En vrieze dat ut krakt,
Moe.der het ien alle vroegte
ut fornuus  angemakt.
 
Wej spitse oons der op
Kunne wej al schatse ?
Ut ies  druugt nog nie
Nog nie op alle platse
 
Mar dan kunne we nor scholtied,
Ien Well nor de gracht
Wat lit ze der moi bej,
ut is toch en pracht
 
Mien schatse van holt,
Die biend ik gauw oonder,
mien haand die bevrieze,
mar ut is hos en woonder
 
dat ik ut nog kan,
ik bin nog vurzichtig
en scharrel vuruut
zoedat ik nie hard val
op miene snuut
 
Ik kiek um mej hin, en zie
Ze zwaaien en zwiere
Zuj ik dat ooit
Ok ze moj kunne liere ?
 
Sommige kiender die slibbere
op en baan die ze glad is als spek
ut get er weeld hin,
en ze breke hos eure nek
 
Dan schats ik hielemol um ut kastie.l
Dat lit dor ze machtig en moi,
Ik kiek nor de lucht ut is al hos duuster
Goaw nor huus want…
aanders werd moeder kwoi
 
Oonder de groëte brug dur
En  mien schatse uutgedoan,
de fiets op, ut is nog en eind
ik heb nog hiël wiet te goan

dan thuus komme tusse licht en duuster
Wer terug ien ut veilige nèè.st,
en ik wiet…
Dat ik  noeëit zal vergete,
hoe die winters van vroeger,
ze moi zien gewèè.st 
 

 MIEN DURP VAN VROEGER

Ut du.rp wa.or ik gebaore bin
Wor stoond mien elders huus
Daor kreeg ik vaa.ste groond
Daor vuuld ik mej thuus

Daor was ’t lee.ve simpel
En geluk nog hie.l gewoe.en
Als ge maar lie.pt op ’t goeie pedje
Dan vielde nie uut de toe.en

Ik kom der nog altied hie.el ee.rg geer
Waor ze kort bej strumt de Maas
Daor lie.rde wej zwemme
Mar dat mug nie mer helaas

Wej speulde ien ‘t bos en op de hei
Dat moog gewoen van thuus
En wej kwame altied  s’ aoves
toch wer veilg ien oons huus

Wej genoote van de vrijheid
Mar mosse natuurlijk  ok nor schol
En de kerk nie te vergeete
Speulde toen en groe.ete rol

wej name t leve nog zoe as ’’t kwaam
iederiee.en  haj nog veul tied
De groe.ete wereld was  wiet weg
’t was toen nog relext, zoe als dat  hiet

Misschien zie ik mien jeugd wel
dur enne gekleurde bril
mar toch stoj ik der nog hiel geer,
zoe af en toe bej stil.

En als gej mij now nie kunt geleu.ve,
Dan got ter  eiges mar is  hin
Dan kunde zie.en hoe moj dat is
Dat durp waor ik gebaore bin

Gennep, 05-06-2005

Jao, dat is mien durpke Well
’t mojste ien hiel Limburg
Jao dat is mien durpke Well
’t mojst van allemol 

Leny van Huub Vink schreef ook:

OPA ZIENEN HOF

En hoëge ligustere heg
Die stoond ‘r streng öm hin
Want ien dat helligdom
Daor kwaamde nie zommaar ien

Daor deuj opa spaoje en paote
En hiël veul gruunte zèje
En hïj was veul te bang
Dat wïj mit oons rappe vuutjes
De boel zujje vertrèje

Mar as de aardbeie riep ware
Dan riep ik: Opa krieg ik en aardbei?
En dan dör de spiele van de port mien hendje
En de moiste, de dikste was vör mïj

Alliën mit Pôsse eikes zuuke
Dan viel d'r nog nie veul te zèje
En kosse wïj mit oons rappe vuutjes
Nog nie ze veul vertrèje

En ien ’t midde van d’n hof
Daor stoond enne alde droef
Öm zien wortels en verslete kuup
En as ik daor mit mien hendje ien groef

Daor lag altied en hiël moj eike
’t Was mar en hiël gewoën ei
Mar wel van de Pôshaas en ik wis goed
Dat oons eige hen dat lei

Oonze alde opa mit ziene hof
Waor hïj ze precies op was
Lekkere slaai mit speksaus
En böntjes vör ien ’t glas

Och, ’t was eigelik ze gewoën
Mar dit kan enne meens nooit vergète
En ik kan eerlik zegge dat ik
Nooit stiekem ân de aardbeie heb gezète!

MIEN MOEDER EUR HAAND 

Mien moeder eur haand roke nor verkesvoer
Ze was ok de vrow van enne boer
As kiend rook ik die lucht ze ger
Mien köpke lei ik wel is ien eur slup ner 

Die rauwe haand ze goed en werm
Dorum bin ik nooit mer erm
Ien mien lève gewest
Want dat was ut allerbest 

Die haand ze roeëd de nagels mej en bitje zwart
Mar toch hieël fris doruut spraok eur hart
Hoeveul ze toch wel van mej hiel
Ze lette der op dat ik toch nie viel 

Ze aaide mien köpke en vuulde an mej
As ik ziek was, dat kumt mej now nog bej
En nuutje kreeg ik vur ut slaope gaon
Mar die haand, die haand die hebbe ze veul gedaon 

Dat goeie wat ze mej dor mit gaf
nimt niemand mej mer ien mien leve af

ZOMMERAOVEND THUUS

Enne keukestoel en bitje wankel
ien de zommeraovend buute vur de duur.
Allien de kikkers en de krekels
is alles wat ik huur. 

Ok mej en koe die loeit hiel wiet
en het peird hinnikt in de wej.
We zegge nie veul, we dinke wat
enne werme dag ging wer vurbej. 

Dun aovendmist begint te komme
en sluut ons langzaam ien.
Het begint te trekke wej gon nor binne
het afscheid duut en bitje pien.

Het was enne moje aovond, zegge we tegge mekaar
de stuul oonder de toffel en allemol welteruste.
Dit was ien enne tied
dat we nog nie zeveul kuste. 

Het raam nog wiet los
en zoe sloemer ik ien.
Vertrouwend dat het merge
wer het zelfde zal zie.

KERSTMIS 

Het kiendje lit wer ien de stal
En wej ston der wer bej stil
En zo als ieder jaor,
Zien wej ze erg van goeie wil

Jao dat is al jaore zo
Kerstmis makt vanbinne zacht
En we kieke nor 't kiendje
En haope dat 't nor oons lacht

Och wej mëene 't nie ze kwoij
We gunne ieder 't zien
Mar wej hebbe toch wel gèr
Dat alles goed zal gaon mit mien

Wej zien ok wel en bietje
Dur dizze tied verwend
Viende wej 't allemol hieël gewoeën
Al lang gen ermoei mar gekend

Wat we van kerstmis kunne liere
Misschien 't heel gewoeëne
Gen glitter en gen glamour
Mar alleen de heldere toeëne

Van en liedje ien de kerstnacht
Van... komt allen te same
misschien bringt oons dat vrede
Als wej dat ok mar wille… ame

Water kan ik nie mer zien

En zeker nie van vrow Maas

Want die gekke trut,

Was oons wer de baas.

Wej han wer natte vuut,

Mar dat nie alliën

Wej mosse van huus,

en ut liefst metiën

me deunkt dat ut now wel kan

haopelijk het ze genoeg der van

                               Februari 1995