Geopend op 3 september 1954

Gevolg: busdienst Zuid Ooster Venray - Well vanaf november 1954.

Duitse grens Well - Weeze voortaan ook open voor "Groot Grensverkeer".

Baileybrug over de Maas

De tijden dat Noord-Limburgers alleen zwemmend of per boomstam de Maas overstaken liggen al eeuwen achter ons. De boomstam werd een bootje en (veel later) een overzetveer. Na de tweede wereldoorlog werd in 1954 in Well begonnen met de bouw van een  z.g. Baileybrug. Dit had men te danken aan het Engelse bezettingsleger in West Duitsland dat behoefte had aan een betrouwbare aan- en afvoerroute.  Omdat alle wegen vanaf de Peel en het achterland, richting de Duitse grens naar Well leiden, werd Well dan ook uitgezocht als oversteekplaats van de Maas.  Een genieafdeling  van het Engelse* en een van het Nederlandse** leger hebben de Baileybrug geslagen voor militair gebruik, waarop evenwel ook burgerverkeer werd toegestaan. Vanwege dit civiele gebruik heeft Rijkswaterstaat het beheer en onderhoud van de brug op zich genomen.

Deze brug behoort tot de zwaarste Baileybruggen die ooit gebouwd zijn en daarmee tot dan toe de zwaarste in heel West Europa.

* 37ste Legerkorps Genie Bataljon Engelse Genietroepen

** A Cie,112 Pontonnier Bataljon Nederlandse Genietroepen

Sir Donald Coleman Bailey (1901-1985)

De brug is ontworpen door de Brit Donald Bailey, die als burger werkzaam was voor het Britse ministerie van Defensie. Hij bouwde modellen van bruggen als hobby. Nadat hij het model aan zijn superieuren toonde werd het ontwerp in 1943 in gebruik genomen in Italië. Hierna werd de productie drastisch opgevoerd in zowel Groot-Brittannië als de Verenigde Staten. Donald Bailey is voor dit ontwerp geridderd.

De Engelse veldmaarschalk Montgomery kwam superlatieven tekort om de uitvinding van zijn landgenoot te prijzen. Hij schreef in 1947: "Zonder enige twijfel hebben de baileybruggen het einde van de oorlog dichterbij gebracht. Zover het mijn eigen militaire operaties betreft - met het achtste leger in Italië en de 21e legergroep in Noord-West Europa-, zouden we nooit zoveel terrein hebben gewonnen zonder hulp van de baileybruggen."

Eerst wennen aan de Britten...

Omdat deze brug gebouwd zou worden met grotendeels nog uit de Tweede Wereldoorlog beschikbaar " Extra Wide Bailey Bridge" materiaal werd het wenselijk geacht de Nederlandse - compagnie eerst een maand in Duitsland te detacheren bij het Britse Regiment om met dit materiaal te oefenen.

Door deze detachering kregen de officieren en onderofficieren tevens gelegenheid om, alvorens de eigenlijke brugslag een aanvang nam, hun Britse collega's goed te leren kennnen en gewend te raken aan hun werkwijze.

De Volkskrant 10-10-1953 

Dagblad Trouw 29-10-1953.

Dagblad voor Noord-Limburg 29-01-1954.

(Van onze correspondent) WELL, 30 Mei — Op de Oostelijke en Westelijke Maasoever bij Well en Wanssum zijn twee groepen Britten en Nederlanders in felle strijd gewikkeld. Deze tweekamp in de operatie „Half om half" is geen grootscheepse manoeuvre met militaire waarnemers, maar een sportieve temposlag om de bouw van de grootste Baileybrug in West-Europa. Aan deze genie-oorlog wordt deelgenomen door 200 man genietroepen van het 112 de pontonniersbataljon (A-compie) en 800 Engelsen van het 37ste korps Royal Engineers. De Engelsen staan op de Oostelijke Maasoever bij Well en de Nederlanders op de Westelijke oever bij Wanssum. Ondanks indrukwekkende werkschema's van genie-, waterstaats- en NATO deskundigen is in de afgelopen weken tussen beide legerkorpsen een gezonde rivaliteit gegroeid: wie het eerst „zijn brughelft" over de Maas heeft liggen. De laatste slag in deze sportieve genieoorlog zal tegen half Juli geleverd worden als de beide brughelften tot een geheel van 450 meter lengte aan elkaar worden geschroefd. Ondanks de meerderheid aan mensen en materieel op het Engelse bruggenhoofd, zal elke „Maasdorper" van Well of Wanssum voorlopig nog een pot bier op de mannen van Keizersveer verwedden. Ruim een jaar geleden hebben NATO deskundigen een Baileybrug over de Maas bij Well geprojecteerd. Daarmee is niet alleen een strategisch belangrijke verbinding tussen Antwerpen, Rotterdam en het West-Duitse industriegebied (met vliegvelden) ontworpen, maar ook een mogelijkheid voor de beide Maasoevers geschapen om uit een eeuwenoud isolement te geraken. En dat is heus geen verwijt aan de veerman van Well, die altijd nog hoopte, dat die Baileybrug een van de vele geruchten was, die dagelijks in de Maasdorpen (aan toog en kerkdeur) de ronde doen. Maar het was ernst met de brug. Dat hebben ook de boeren, die door nieuwe wegenaanleg op de landhoofden de eerste voorbereidingen voor de brugaanleg zagen, aan den lijve ondervonden. Thans zijn de bulldozers, draglines, walsen en vrachtwagens al bijna tien weken in touw om de opritten en pijlers voor de brug te „fiksen". Op het Nederlandse bruggenhoofd ligt de fundering al in de weg, die vanuit Wanssum naar de brug voert. In de komende dagen zal het laatste zand voor de oprit naar de brug worden gestort. Enkele honderden meters vóór de eerste betonnen pijler, waar de grote brug begint, ligt al een stukje Baileybrug klaar voor een kleine overkluizing. Bij hoge waterstanden van de Maas moet het snel stromende water, dat buiten de oevers komt, namelijk een uitweg vinden onder de weg en oprit door.

De Volkskrant 30-05-1954.

WELL, 8 Juni. Sinds verschillende weken doet de bedrijvigheid van het militaire verkeer nabij Well en Wanssum aan de dagen van de bevrijding denken. Zelfs de populaire verschijning van de legerjeep de vliegende boodschappenjongen ontbreekt niet op het toneel. Aan de Maasoever bij Welt is een tentenkamp verrezen, waarin manschappen van het Britse 37ste corps Engineers verblijven, wanneer ze niet bezig zijn aan het imposante constructiewerk, dat er met de bouw van de grootste Baileybrug in Europa gemoeid is. Een ogenblik heeft het er naar uitgezien, dat alle Engelse manschappen ten getale van 800 naar de Maasoevers zouden verhuizen. Het verblijf op de Wellse heide, naar een groot tentenkamp is opgeslagen, bleek n.l. bepaalde risico's met zich te brengen. In de afgelopen droogteperiode is een heidebrand tot in het tentenkamp doorgedrongen en enige officierstenten met radiotoestellen en andere inventaris zijn een prooi der vlammen geworden. De volgende dag begon het te regenen en nu de zomer met zijn onweersbuien het brandgevaar heeft doen verminderen heeft men besloten het verblijf op de heide waar men de ruimte heeft te verlengen. Terwijl de Engelse troepen op de Wellse oever de ingenieuze vinding van Sir Donald Bailey wegens zijn verdiensten in de Britse, adelstand verheven in praktijk brengen, zijn op de Wanssumse oever ook 200 man Nederlandse genietroepen in stelling gebracht. Aan die zijde is men het verst gevorderd, mede dank zij het feit, dat daar ook de toegangsweg al bijna gereed is. De nieuw aangelegde wegen van de ruilverkaveling Wanssum-Blitterswijck hebben hier al meteen goede diensten gedaan. In de nieuwe toegangsweg van Wanssum naar de brug is 'n baby-Baileybrugje reeds gereed gekomen. Het ligt boven een brede sleuf in het dijklichaam van de weg, die bij eventuele hoge waterstand een nooduitgang voor het in het winterbed van de Maas stromende water moet vormen.

 OP MAASGRILLEN BEREKEND

De eigenlijke brug zelf krijgt de respectabele lengte van 450 meter, omdat er rekening mee gehouden moest worden, dat de Maas in de winter soms machtige allures kan aannemen. Aan beide zijden komen er dan ook zes pijlers op het land te staan. Met behulp van lieren en van 'mankracht’ aan lange touwen zijn de laatste dagen al verschillende brugstukken over de pijlers tot op de centimeter nauwkeurig op hun plaats gerold. Een spectaculair schouwspel, waarbij 't de leek haast fantastisch voorkomt, dat over dit meccano-werk van grote mensen straks de zwaarste mastodonten van de weg 11 meter boven het water zullen voortrollen. Midden op de Maas puft een stoommachine, die onder het uitbraken van grauwe wolken de bekisting in de rivierbodem drijft, waarin 't beton voor de fundering van de grootste en zwaarste pijler gestort zal worden. Hierop zullen brugstukken van ieder 45 meter lengte ter overspanning van de rivier komen te rusten. Aan de Wellse zijde is een machtige aarden baan met behulp van bulldozers, draglines en de modernste graafmachines opgeworpen, die de toegangsweg vanaf de Rijksweg Venlo-Nijmegen naar de nieuwe brug zal dragen. Hoog boven het omringende land zal in de nabije toekomst vermoedelijk zal het Augustus worden, eer de brug gereed is het verkeer zich over deze nieuwe verbinding bewegen. Zoals lokkend is deze bruggenbouw een project van de NATO, dat geboren werd, toen het vaststond, dat de Baileybrug bij Wesel over de Rijn zou worden vervangen door een vaste brug en men naar een mogelijkheid zocht het vrijkomende materiaal elders een praktische bestemming te geven. De brug bij Well moet dan ook gezien worden als een belangrijke schakel in de verbindingen tussen de grote Noordzeehaven Rotterdam en Antwerpen enerzijds en 't industriële Roergebied anderzijds.

EINDE VAN „WATER-SCHEIDING"

Maar vooralsnog zijn gelukkig de civiele belangen er het meest mee gediend. Eindelijk wordt de lange „waterscheiding" tussen Noord-Limburg en Oost-Brabant die voorheen slechts vaste oeververbindingen hadden te Venlo en te Grave, een afstand van 60 km. doorbroken en komen beide gebieden dichter bij elkaar te liggen. Als straks ook de verkeersbrug bij Gennep-Oeffelt gereed is zullen vooral beide delen van Noord-Limburg niet langer twee gescheiden „werelden" zijn en is een grote toeneming van het Oost-Westverkeer en omgekeerd te verwachten. Van hoeveel betekenis dit vroeger reeds was heeft het rapport „Veergelden in Limburg" van de Kamer van Koophandel aangetoond. Alleen over 't veer te Well passeerden gedurende 100 dagen in de zomer 1946 gemiddeld per dag 27 auto's, 55 vrachtauto's, 2 tractoren met aanhangwagens, 23 motoren, 244 fietsers, 12 bespannen voertuigen, 87 voetgangers en 213 personen in genoemde voertuigen deze rivierovergang.. Dat was in 1946, toen het verkeer eigenlijk pas zo'n beetje op gang begon te komen. Men kan veilig aannemen, dat sindsdien de intensiteit van 't verkeer minstens verdubbeld is, hetgeen de betekenis van deze nieuwe brug, die zeker ook nog verkeer van andere veerpontovergangen zal aantrekken, nog eens onderstreept!

Dagblad voor Noord-Limburg 09-06-1954

04-06-1954. Het militair kamp nabij de nieuw te bouwen Baileybrug, hier was het verplaatst na de brand. Eerst lag het kamp aan de Maas achter de woning van Bertus Sprunken (Grotestraat 7)

Brits Militair Royston J. Tranter die destijds meebouwde aan de brug en later emigreerde naar Lithgow Australia schreef ons: While there in 1954 we had a large fire (heather or grass) which burnt out our camp on the river bank  so they move us further back, my Bedford truck had a tyre burnt and could not be moved for 4 days, I was supposed to stay with it - but decided to go by push bike to Nijmegen where I met a young lady (now 80) Antonia Stekhuizen at the Belvedere, during the following years I lost contact untill 2008 when I found her again on the internet we now correspond regularly. I spent many happy hours with her family in Groesbeek and visiting the surrounding area.

04-06-1954

04-06-1954

04-06-1954

04-06-1954. Deze bovenstaande vijf foto's hebben we in 2013 gekregen van een Brits militair die zelf meebouwde aan deze brug.

Drie foto's van Brits militair Roy Taylor, die in 1954 regelmatig bij de familie Sjang Simons - Coenders in de Grotestraat kwam.

v.l.n.r. Sjang en Betje Simons - Mich - Roy Taylor - Hay en Ria Simons

Dagblad voor Noord-Limburg 15-07-1954.

Gazet van Limburg 21-07-1954

In de volksmond werd dit "de klène brug" genoemd. Dit aparte korte gedeelte lag aan de Wanssumse kant.

Brug gereed

Op 1 augustus 1954 kwam de brug gereed, nadat er ongeveer 2½ maand aan gewerkt was. Dat deze bouwtijd zo lang geworden is, vindt zijn oorzaak in verschillende factoren. Het werk, dat aan werklichaam, landhoofden en pijlerfunderingen onder beheer van de Rijkswaterstaat uitgevoerd moest worden, was achter op het oorspronkelijke opgestelde schema, zodat de militaire werkzaamheden vertraging ondervonden. Verder was in dit werkschema de nodige speling toegelaten. Men heeft deze brugslag meer beschouwd als een oefening om te leren iets goed te doen, dan als een oefening om in zo kort mogelijke tijd een brug te bouwen. Aangenomen kan worden, dat in oorlogstijd (met dag en nacht werken) voor de bouw van deze brug ongeveer 14 dagen nodig zou zijn geweest, natuurlijk zonder de toepassing van gewapend beton en met een fundering voor de stroompijlers van ingeheide houten palen.

Deze foto ontvingen wij van Mr. Royston J. Tranter, later woonachtig in Australië. 

Uit de krant van 14-08-1954. Voortaan is groot grensverkeer mogelijk via de grensovergang Well-Weeze. Eerder moesten de automobilisten die hiervoor geen speciale vergunning (de grote pas) hadden via het grenskantoor Venlo-Herungen of Venlo-Dammerbruch vele kilometers omrijden. 

De officiële opening

Vrijdag 3 september 1954 : gewichtig gezelschap op de Baileybrug.

De brug werd geopend door Sir Richard Nelson Gale, opperbevelhebber van het Britse Rijnleger. Talrijke militaire en civiele autoriteiten waren bij de openingsceremonie aanwezig, o.a. de chef van de Nederlandse generale staf, Generaal Hasselman, de commissaris van de koningin in Limburg dr F. Houben; ir M. Le Coscuino de Bussy, namens de directeur - generaal van Rijkswaterstaat en de burgemeesters van de gemeenten Bergen en Meerlo-Wanssum.

Slechts één rijstrook

Omdat de Baileybrug maar één rijstrook had, moest het verkeer eerst met mankracht, later met verkeerslichten geregeld worden.Het systeem functioneerde uitstekend, maar kon natuurlijk niet voorkomen dat er dagelijks aan beide zijden lange wachttijden uitgezeten werden. Maar daar was niets aan te doen, leek het.

De brug kreeg de naam 'Koninginnen Brug' of wel 'Queens Bridge' ........

...... naar de koninginnen van beide landen die bij de bouw betrokken waren: Nederland en Engeland.

Nieuwe Buslijn

Dagblad voor Noord-Limburg 27-11-1954.

Met ingang van 1 December a.s. opent de Zuid-Ooster de nieuwe autobusverbinding van Gennep over Well en Wanssum naar Venray, waarbij ook het station der N.S. te Oostrum - Venray op zeer korte afstand wordt gepasseerd. Deze nieuwe busdienst wordt geleid over de nieuwe „Koninginnenbrug” over de Maas nabij Well. Teneinde de vervoersbehoefte af te tasten is de aanvankelijke opzet nog bescheiden gehouden nl. drie maal daags ritten in beide richtingen, één ’s morgens, één rond de middag en één tegen de avond (op Zondag later). Indien de bewoners van onze streek nu een druk gebruik gaan maken van de dienst is er de eerste kans op bestendiging of mogelijk zelfs uitbreiding. In beide richtingen bestaat te Gennep onmiddellijke aansluiting met de bussen naar en van Nijmegen, terwijl tevens door de nieuwe dienst een verhoogde frequentie tussen Gennep en Well ontstaat.

Dagblad voor Noord-Limburg 01-12-1954

VENRAY, 30 Nov. 
Om tien minuten voor tien Dinsdagmorgen vertrok de eerste versierde Zuid-Ooster-bus van Venray naar Gennep en daarmede was officieel een begin gemaakt met de nieuwe busverbinding tussen deze beide plaatsen via de nieuwe Koninginnenbrug in Wanssum.
Van tevoren hadden een dertigtal autoriteiten, onder wie de burgemeesters van de plaatsen langs de nieuwe route, in Venrays raadszaal, enkele vurige speeches aangehoord, ter gelegenheid van deze plechtige opening.
„Misschien komt er t.z.t. wel een helikopter verbinding tussen Venray en Gennep” zo zei de heer Scheffers, directeur van de Zuid-Ooster hierbij, „maar momenteel zijn we toch al erg blij met deze nieuwe buslijn”..
Alle sprekers sloten zich bij deze blijdschap aan, al waren sommigen pessimistisch, anderen optimistisch over de mogelijke rendabiliteit ervan. Burgemeester Janssen van Venray en zijn ambtgenoot uit Bergen spraken als de initiatiefnemers hun vertrouwen over deze lijndienst uit vooral ook in verband met de voortschrijdende industrialisatie. De directeur van de Zuid-Ooster zei. dat de proeftijd van 6 maanden dit hopelijk ook bewijzen zal. 
En algemeen bracht men zijn dank uit aan de Rijksinspecteur voor het Verkeer in Limburg, die in laatste instantie deze vooruitgang had mogelijk gemaakt. 
Baron de Weichs de Wenne zei als commissaris der Zuid-Ooster en als oud-burgemeester, dat deze nieuwe lijn hopelijk de samenwerking tussen de Oostelijke en Westelijke Maasoever zal vergroten en verinnigen.
En na deze officiële plechtigheid nam het hele gezelschap plaats in een der prachtige Zuid-Ooster bussen om daarmee de nieuwe route eens persoonlijk te verkennen.
Uiteraard beviel deze best en na aankomst in Gennep, waar de burgemeester reeds hoog opgegeven had van de gezelligheid en schoonheid van dit stedeke, werd daar nog geruime tijd genoeglijk doorgebracht op invitatie van de Zuid-Ooster. 
Bij gelegenheid van de eerste busdienst voor het publiek, die Woensdagmorgen begint, heeft de Venrayse Middenstand een aardige attractie uitgedacht.
De eerste bus van de nieuwe lijn vertrek n.l. om 8 uur uit Gennep en arriveert zodoende om half negen aan de Koninginnenbrug in Wanssum. Daar v/orden de eerste reizigers en reizigsters opgewacht door Sinterklaas en Zwarte Piet en een deputatie van de Venrayse Middenstand. Bij deze begroeting met muziek zullen aan de passagiers gratis een aantal Pik-In-loten van de St. Nicolaas-actie der Venrayse Middenstanders uitgedeeld worden en Sinterklaas zal aan hen, die een retour kaart je Venray hebben, meteen in de bus hun volle reisgeld terugbetalen. En daarna is het te hopen, dat de nu begonnen nieuwe lijn ook metterdaad zal blijken in een behoefte te voorzien, zoals de initiatiefnemers zich dat gedacht hebben.

In Well waren vier bushaltes richting Venray: in de buurt van Vink Sterrenbos - zaal Klabbers Kasteellaan - Veerhuis en Bejaardenhuis Grotestraat.

In 1961 werd aan de Julianasingel het nieuwe busstation gebouwd. Gerard Schoonderbeek, Zuid-Ooster chauffeur uit Well, die met zijn gezin eerst in de Grotestraat had gewoond en daarna in de Sterrenbos, verhuisde naar de bovenwoning van het busstation.

Rijden door rood

Het kwam meermalen voor dat automobilisten door rood reden. Het gevolg was natuurlijk, dat deze overtreder het hele eind achteruit moest zetten. Soms na 'n fikse scheldpartij. Een enkele keer kwam het zelfs tot een handgemeen!

Grote betekenis

Door haar constructie waren de mogelijkheden dan wel beperkt, maar als enige vaste oeververbinding tussen Venlo en Gennep heeft deze brug toch grote betekenis gehad. De laatste jaren maakten ongeveer 4500 auto's per etmaal gebruik van deze brug.

In het kleine witte 'hutje' midden op de brug zaten lange tijd diverse mannen het verkeer te regelen:

Verkeersregelaars v.l.n.r.  Lei Jacobs (Knikkerdorp) - Hannes Wijnhoven (Geijsteren / Oostrum) - Jacob Stevens (Bosserheide).

Verder nog: Jeu Zielemans (Wellerlooi) - Dhr. Sederius (Sterrenbos) - Gerrit Maas (Bergen) en Jac Kessels (Bergen, later woonachtig in de Grotestraat).

Dagblad voor Noord-Limburg 30-11-1960

Plannen

Met  het  toenemen van de verkeersintensiteit bleken steeds duidelijker de beperkingen van de brug. Niet in de eerste plaats de noodzaak om via de verkeerslichten de brug afwisselend te berijden werd een punt, maar veel meer het benodigde onderhoud. In 1970 ging de brug voor een jaar dicht vanwege onderhoud. Vanaf 1971 is er dan ook gepraat over plannen voor een nieuwe brug; een brug die in eerste instantie 600 m lang, later 700 m lang, toen 900m lang en uiteindelijk 946 m bleek te moeten worden. Ruim 2x zo lang en 3x zo breed als de Baileybrug.

Opgelapt

De Baileybrug werd nog eenmaal zodanig in staat gebracht, dat het lichtere verkeer met een massa van 3,5 ton er, tot de openstelling van de nieuwe brug, gebruik van kon blijven maken.

Veerpont

Voor het zware vrachtverkeer werd in afwachting van de nieuwe brug het pontveer weer in ere hersteld. Joep Hebben, Piet Peters en Theo Simons waren zodoende enkele jaren veerman.

In 1976 werd definitief besloten om bij Well een nieuwe brug te bouwen.

Foto van de Baileybrug in december 1968, gemaakt en zelf ontwikkeld door Sjef Vink.

Krantenbericht van 06-12-1969 in het Limburgs Dagblad:

Baileybrug bij Well moet dicht voor zwaar verkeer

VENLO, 6 dec. — Vrachtverkeer boven drie ton mag vanaf maandag geen gebruik meer maken van de Baileybrug over de Maas tussen Well en Wanssum. Rijkswaterstaat heeft deze plotse maatregel — voorlopig voor de duur van een jaar — genomen, omdat de brug acuut gevaar oplevert voor het zware vrachtverkeer. De directie bruggen van Rijkswaterstaat heeft medio november ernstige slijtageverschijnselen waargenomen. De maatregel heeft heftige beroering verwekt in industriële kringen. „Dit is het einde van de brug", voorspelt in Wanssum directeur W. Vogels van de Landbouwbelang-vestiging in die plaats. Om nu aan de oostelijke Maasoever te kunnen komen met veevoeder en kunstmest moeten de wagens over Gennep of Venlo om. De gemiddelde rit duurt daardoor een uur langer. Dat uur kost 15 gulden. Dagelijks moeten ongeveer 40 wagens over die brug, waardoor we dus een strop lijden van 500 gulden per dag. Er zijn bedrijven, die nog grotere stroppen lijden", verzekert de heer Vogels. „Voor het industriële verkeer van Wanssum en Venray is het besluit een ramp", zegt in Meerlo burgemeester drs. M. Dittrich van Meerlo-Wanssum. Hij heeft maandagmiddag over deze zaak een gesprek met de hoofdingenieur van Rijkswaterstaat in het arrondissement Roermond ir. C. Oudshoorn. Ir. C. Oudshoorn vindt de maatregel ook een vervelende zaak. „Maar ik kan niet anders. Er is teveel speling in de pennen, waarmee de losse onderdelen, waaruit een Baileybrug in feite bestaat, vastgehouden worden. Speling versnelt een slijtageproces. Zeker wanneer het dagelijks door zwaar vrachtverkeer wordt gebeukt". De reparatie van de Engelse Baileybrug vergt volgens ir. Oudshoorn enkele tonnen. De kamer van koophandel voor Noord- Limburg, die herhaaldelijk heeft gepleit voor een vaste oeververbinding over de Maas bij Well, wil naar aanleiding van de moeilijkheden haar standpunt nog eens onder aandacht van de autoriteiten brengen.

08-01-1970.

13-05-1970.

Onherstelbaar

De directe aanleiding voor het besluit om een nieuwe brug te bouwen was het feit dat de Baileybrug in augustus van 1976 gesloten moest worden voor zwaar verkeer. Bij een inspectie was namelijk gebleken dat de verbindingen tussen de standaard-segmenten zodanig waren ingesleten, dat herstel tot de oorspronkelijke draagkracht een vrijwel volledig vervangen van de brug zou betekenen. Tot die reparatie werd niet besloten.

Ratelbrug

Niet alleen de verkeersdeelnemers, maar ook de Wellenaren waren blij dat er een nieuwe brug zou komen. De Koninginnebrug werd in de volsmond al ratelbrug genoemd. De houten balken maakten een enorm geluid als er over heen gereden werd. Zelfs een carnavalsschlager werd er aan gewijd.

Wiel Rutten schreef de tekst:

Weej hebbe ien Well 'n ratelbrug, die 't host göt begève. Mit ennen lange krômme rug, hoe lang zal ze nog lève? De ribbe die rammele gek werd'r van. Niemand ien Well den nog slaope kan........

De koeien trekken zich niets aan van het geratel.

De oude Brugweg ter hoogte van "de kleine Waaij" in februari 1980.

De Brugweg had voordat men de brug opging, achter de bocht een afslag naar rechts, richting Grotestraat.

Aanbesteding

Op 14 maart 1978 is de nieuwe brug aanbesteed. De totale bouwkosten zullen ca. 20 miljoen gulden bedragen.

1980. De nieuwe brug is in aanbouw.

Voorjaar van 1980, gezien vanaf de in aanbouw zijnde nieuwe brug.

Sloop van de Baileybrug

Rond december 1980 wordt met de sloop van het gevaarte begonnen. De kosten van de stalen bovenbouw zijn 215 duizend gulden. Dat bedrag valt in het niet bij de ruim 2,1 miljoen gulden die nodig zijn om de pijlers uit de Maas te halen.

Demonteren van de Baileybrug in december 1980.

December 1980.

 In 1980 toen de Baileybrug werd afgebroken, werd dit herinneringsbordje in een beperkte oplage verkocht in de winkel van Tilly Lemberg - Broekmans.

In januari 1981 was men nog volop bezig met het slopen van de oude brug. 

1981

Geniemuseum Vught

Twee segmenten van de "ratelbrug" zijn naar het Geniemuseum in Vught overgebracht en worden daar tentoongesteld voor publiek. Ook is er foto- en ander materiaal te zien van de Wellse Baileybrug.

Van Brederodekazerne
Lunettenlaan 102
5263 NT Vught 

Soedan Afrika

Door toedoen van de Wellse missionaris pater Tjeu Haumann werd een gedeelte van de brug weer opgebouwd  door gepensioneerde Brabantse geniesoldaten over de Kuron River - Kapoeta County in Southern Sudan (Zuid Soedan).

Een gedeelte dat bewaard is gebleven van de Wellse Baileybrug bij het Genie Museum te Vught.